Kroniek

Hoog boven de stad Trier, in de ongerepte natuur te midden van een woud van eikenbomen, heeft de Kockelsberg grote indruk gemaakt op de vele inwoners van Trier en gasten. Het spreekt vanzelf dat de gastvrijheid van het voormalige Kockelsberger Hof en het honderd jaar geleden gebouwde "Restaurant Kockelsberg" aan deze reputatie hebben bijgedragen.

De naam Kockelsberg is niet zo zeldzaam als men zou denken, en is terug te voeren op het Latijnse cuculus = bergkegel, kogel.

De hofstede

De geschiedenis van de Kockelsberg en de hofstede, hoog boven Pallien aan de linkerzijde van de Moezelberg gelegen, gaat ver terug.
In diverse gedrukte geschriften wordt gemeld dat de Kockelsberger Hof al in de 8e eeuw bestond en dat het in 883 door Viking-bendes werd verwoest. In deze geschriften ontbreekt echter een bronvermelding en daarom kunnen wij er alleen maar naar gissen.

In het jaar 1332 komt het Kockelsberger Hof voor het eerst in oorkondes voor als leengoed van aartsbisschop Balduin (1307 tot 1357).
De zoon van Bonifax Rex, Bonifax de Oude, werd voor het eerst in 1268 als eigenaar genoemd.
In 1386 is de boerderij nog steeds in handen van familieleden van de ridders von Schönecken en Wiltz.
Rond het begin van de 16e eeuw werd de hofstede Kockelsberg eigendom van het St. Jacobusziekenhuis. Ook waren eigenarenfamilies al eerder lid geweest van de St. Jacobus-broederschap.
Het St. Jacobusziekenhuis heeft het Kockelsberger Hof verpacht aan boerenfamilies, met wie langlopende contracten werden gesloten.
In 1742 werd op de Kockelsberg een kapel gebouwd die aan de heilige Franciscus Xaverius werd gewijd.
De kapel stond op de plek van het hedendaagse restaurant Kockelsberg en raakte in de loop van de tijd in verval.
Het standbeeld van Franciscus Xaverius, gefinancierd door giften, siert de gevel van het nieuwe gebouw ter herinnering aan deze kapel.

Tussen 1774 en 1867 werd de hofstede meerdere malen verhuurd tot uiteindelijk in 1867 de econoom Peter Lehnert er een herberg opende, die het centrale en startpunt van de huidige Kockelsberg werd.

De herberg van Lehnert

De herberg was een ontmoetingsplaats voor excursies van en naar Trier en was niet alleen populair bij de jongeren die de naam "Monte Coculli" uitvonden, maar ook bij gasten zoals de advocaat Dr. Christian Stöck, evenals enkele leraren en leerfabrikant Joseph Theodor Eses.
Hij koesterde de wens voor een kuurhotel op de Kockelsberg. Toen hij op 12 juni 1887 overleed, liet hij in zijn testament aan de eigenaren van de Kockelsberg na, het Vereinigte Hospitien zu Trier, een groot deel van zijn vermogen na met de voorwaarde om een kuurhotel op de Kockelsberg te bouwen.

Op 20 november 1890 werd het nieuwe huis Kockelsberg voltooid en vanaf dat moment genoot het van een levendige stroom bezoekers.

In 1927 gaf de familie Lehnert de boerderij en het Kurhaus op.
In 1930 werd de Kockelsberg bereikbaar voor het verkeer door de weg van de Bitburger Chaussee naar het Kurhaus te verlengen. Tot 1939 werd het geleid door het echtpaar Heinrich Castell en op 1 september 1939 werd het door het leger in beslag genomen.
Na de oorlog werd het Hotel Kockelsberg door de Vereinigte Hospitien aan hotelier Otto Mann verhuurd.

In 1979 verwierf de Trierse koopman Johann Erdmann het gehele pand en in 1980 startte hij met de planning van de verbouwing en uitbreiding van het huis tot een modern hotel met horecagelegenheden die aan de moderne eisen voldeden, met behoud van het historische karakter van het gebouwencomplex en de voormalige hofstede.

Met de vriendelijke toestemming van Rudolf M. Gall, uittreksels uit de "Chronik des Kockelsberg".